Denge Kürdistan Denge Kürdistan
İlgili Başlıklar
Büyütülen güncel bir vakanın (Hasip Kaplan twitinin) bana hatırlattığı dört vaka…
1- 1980’li yılların sonuna doğru gerçekleşen Kürdistan Komünist Partisi (KKP) – Türkiye Komünist Emek Partisi (TKEP) ayrışmasında ayrılan taraf bizdik… Ne kopuş evresi ne de sonrasında TKEP’li yoldaşlarımız -birkaç küçük tartışma hariç- bizimle kavga etmediler, arkamızdan kötü konuşmadılar, bizi suçlamadılar. Öyle ki; sosyalist solda bu tür durumlarda yaşanan bazı tatsız olaylar nedeniyle sıradışı gözüken bu ayrışma tarzı hakkında “Türk solu Kürtlere yine bir olta attı galiba” diyenler, ‘danışıklı dövüş’ gibi görenler bile olmuştu… Ve sanırım buna “sosyalist bilinç” diyorlar!..
2- KKP’nin ve Kürdistan’ın bağımsızlığını içimizdeki bazı Kürtlerden daha hararetli savunan Kemal Bilget yoldaşımız Kürdistanlı bir Türk’tü. Zaman zaman gündeme gelen genel sekreterlik önerileri konusunda cevabı netti. “Komünist de olsak, bir Kürdistan partisinde Türk kimliğiyle genel sekreterlik yapmak normal görülmez” hassasiyetiyle bu yöndeki önerilere kendini hep kapalı tuttu… Ve sanırım buna “feraset” diyorlar!..
3- KKP-Güney yöneticileriyle bir görüşmemizde, Saddam yönetimine müdahale öncesi ve hemen sonrasında ABD temsilcilerinin muhaliflerle düzenlediği toplantılara katılım konusunda Irak Komünist Partisi (IKP) ile nasıl tartışmalı hale gelmeyebildiklerini sormuştum. Aldığım cevap bir siyaset dersi mahiyetindeydi… Büyük bir tarihi deneyime sahip olan IKP, “Sizin katılmanız, bizim ise katılmamamız doğru olur” gibi siyaset inceliğine dayalı bir esneklik formülüyle bu açmaza çözüm bulmuş, yoldaşlığı sürdürmeyi başarabilmişlerdi… Ve sanırım buna hem “empati yeteneği” hem de “siyasal olgunluk” diyorlar!..
4- Diplomatik görüşme için özel bir araçla Hewlêr’e doğru birlikte yola çıktığım Arap yoldaşımız Abdullah Dereli, daha yolun başında bir dostumuz hakkındaki fikrimi sormuştu. Ben de fazla düşünmeden, “Bugünkü şartlarda bir Kürt ne kadar sosyalist olabiliyorsa o da o kadar sosyalisttir işte!” dedim. Dememle birlikte Dereli kahkahayı patlattı!.. “Yaw sen ne güzel söyledin!.. Bundan böyle Araplar konusunda daha rahat değerlendirmeler yapabilirim artık” dedi. (Bu arada Dereli yoldaşa acil şifa diliyorum)… Kendinden olanı da eleştirel bakışla değerlendirebilme olgunluğu diyebileceğimiz bu yaklaşımla HDP’deki kaç Türk Hasip’e de hak verdi bilmiyorum, ama buna “kanıksanmış tarafgirliğe karşı aykırılık” diyorlar!..
Sadede gelelim… Hasip Kaplan, doğru bir önermeyi yanlış zeminde ve yanlış bir üslupla dile getirdi ama belli ki bu sıkıntı tekil değildi ve tartışma büyüdü… Peşinden ‘çok devrimci’ bir edebiyat eşliğinde aforoz edildi…
Aktardığım anekdotlar, birlikte oluşturulan siyasi yapılarda sürdürülebilirlik için bilinç, yönetilme konusunda travmalı ezilen ulus mensuplarına empati, siyasal olgunluk, feraset ve kendini sorgulayabilme aykırılığının gerekli faktörler olduğunu anlatabilmek içindi… Çünkü burada asıl sorun Hasip ya da başka bir Kürde bunu söyleme ihtiyacını hissetiren ‘birliktelik’ ortamıdır…
Ne “ırkçılık”ı yahu!.. Yani, siyah çoğunluğun beyaz azınlık tarafından zorbalıkla yönetildiği dönemin Güney Afrika’sında, ulusal kongrede (ANC) başkanlığa bir beyaz komünist talip olsa ve siyahiler “Ezici çoğunlukta olduğumuz kendi kurtuluş örgütümüzde kendimizi yönetebilelim bari!” deselerdi, bu “ırkçılık” mı olacaktı!?.. Yok öyle bir şey!..
Kaynak: https://www.facebook.com/azizmahmutak/posts/10215105392417924
